هنر مند هر جا که رود قدر ببیند و در صدر نشیند

میر عماد حسنی سیفی قزوینی ازسلسله سادات حسینی قزوین می باشدو از خوشنویسان مشهور دوره ی شاه عباس صفوی می باشد .وی در یال 961 هجری قمری متولد شد .اجداد وی در دستگاه صفویانمشاغل کتابداری و استیفاء را داشتند

میر عماد در جوانی در قزوین به کسب فضائل و معلوملت متداول عصر پرداخت وسپس مشغول تعلیم خط شد از استادان او می توان عیسی بیک رنگ نگار وبعد از او مالک دیلمی و بعد از در گذشت ایشان ملا محمد حسین تبریزی نام برد .میر آنقدر سرگرم خوشنویسی شده بود که گویند در طی سه سال بیش از یک بار مجال مو تراشیدن نیافت.روزی او یک سیاه مشق نوشت و نزد استادش برد استاد نویسنده ی آن خط را تحسین نمود و به او گفت:تو ای فرزند بکوش تا روزی چنین بنویسی و گرنه قلم زمین بگذار.میر عماد گفت :این خط را خودم نوشته ام .استاد در بحر حیرت فرو رفتو سپس نوشته را بوسید و گفت :در کشور تو سلطان خط می شوی و تمام دستها زیر توست .استاد او را به سفر به سرزمین های مختلف تشویق نمود از جمله خراسان هرات و...

در سال 1008 هجری که آوازه ی هنرپروی دربار صفویه در مجامع پیچید میر عمادهم مانند دیگر هنرمندان به این شهر سفر نمود و در دربار شاه عباس مورد احترام قرر گرفت در اصفهان آثار زیادی از خود به جای گذاشت که تنها اثر باقی مانده در تکیه ی میر اصفهان و قبر میر ابالقاسم میر فندرسکیبه جای مانده است.

در مدت شانزده سالی که میر عماد در اصفهان می زیست شاگردان زیادی را تدریس کرد که از جمله آنان :سید علی خان جواهررقم-عبدالرشید دیلمی-میر ابراهیم(پسر میر عماد)-میرزا تقی مستوفی و... بوده است

بعد از مدتی پادشاه مبلغ هفتاد تومان برای میر فرستاد تا شاهنامه را بنویسد .یک سال بعد از او شاهنامه را خواست .میر هفتاد بیت اول شاهنامه را برای او فرستاد و گفت مبلغ داده شده خرج هفتاد بیت بود.ساه از این جمله خوشش نیامد و ابیات را باز گرداند و میر هم هفتاد تومان را به شاه داد و شاه از او کینه ای به دل گرفت تا در سال 1024 هـ رئیس ایل شاهسون شبی او را به خانه خود دعوت کرد و وقتی میر از خانه بیرون آمد او را فرد ناشناسی در 63 سالگی با کارد کشت. مشخص بود که عامل قتل وی شاه بوده است بنابرین از ترس او کستی جنازه را بر نداشت تا آنکه میرزا ابوتراب اصفهانی از شاگردان او به همراه پسرش او را محترمانه دفن کردند.

وقتی که خبر شهادت میر عماد در سراسر کشور ها پیچید مردم شهرهایی از ایران و عثمانی و هند برای او عزاداری کردند از حمله جهانگیر پادشاه هند که حتی در عزاداری گفت:اگر زنده ی میر را به من بدهند هم وزن او طلا می دهم.

از آثار ماندگار و معروف وی:شاهنامه ی فردوسی که بسیار گرانبها بوده و متاسفانه معلوم نیست در کجاست و همچنین مثنوی یوسف و زلیخای جامی وکتب و قطعات دیگری که در موزه های ایرانی و موزه ی بانکی پورپنتا هند موجود است

از میر عماد یک پسر به نام میر ابراهیم و یک دختر به نام گوهر شاد باز مانده بودند که از ترس سران قزلباش به عثمانی و هند رفتند